Bir gün Hazreti Osman abdest alıyor. Abdest bitiyor, kurulanıyor, gülmeye başlıyor. Yanındakiler, hayırdır inşallah diyorlar. Hazreti Osman onlara soruyor:

- Ne için güldüğümü niye sormuyorsunuz?

Yanındakiler de soruyorlar:

- Efendim affedersiniz, niye gülüyorsunuz?

Hazreti Osman anlatıyor:

- Bir gün, benim şu abdest aldığım yerde Resulullah efendimiz (s.a.v) abdest alıyordu. Biz de oradaydık. Resulullah abdestini aldı, gülmeye başladı. Sonra, 'Neden güldüğümü, niye sormuyorsunuz?' buyurduğu hatırıma geldi.

- Peki efendim, ne oldu?

- Biz de, Ya Resulallah niye güldünüz? diye sorduk.

Cevaben buyurdu ki:

"Bir müminin abdestte, yüzünü yıkarken, bütün (küçük) günahlarının, suyla beraber aktığını görüyorum. Elini yıkarken, başına mesh ederken, ayaklarını yıkarken, bütün günahlarının döküldüğünü görüyorum. Ümmetim kurtuluyor diye sevinip, ben gülmeyeyim de, kim gülsün?"

"Güzelce abdest alan günahlarından sıyrılmış olur."

(Hadis-i Şerif - Buhari)