HİÇ BÖYLE BİR DOSTUNUZ OLDU MU?

HİÇ BÖYLE BİR DOSTUNUZ OLDU MU?
Çok konuşmazdı. 
Daima düşünceliydi. 
Kötü söz söylemezdi. 
Kimseyle çekişmezdi. 
Her zaman ağırbaşlıydı. 
Boş şeylerle uğraşmazdı.
Dünya işleri için kızmazdı.
Lüzumsuz yere konuşmazdı.
Umanı umutsuzluğa düşürmezdi.
Kimsenin kusurunu araştırmazdı.
Affediciliği tabi idi, intikam almazdı.
Vakar ve sükunetle rahatça yürürdü.
Gerçeğe aykırı övgüyü kabul etmezdi.
Susması konuşmasından uzun sürerdi.
Hoşlanmadığı bir şey hakkında susardı.
Sıkıntılı hallerinde kabalaşmaz, bağırmazdı.
Konuşurken çevresindekileri adeta kuşatırdı.
Konuşurken yüzünü başka tarafa çevirmezdi.
Sade kıyafetler giyer, gösterişten hoşlanmazdı.

Kendi şahsı için asla öfkelenmez ve öç almazdı.
Yürürken beraberindekilerin gerisinde yürürdü.
Konuştuğunda ne fazla ne de eksik söz kullanırdı.
Bulunduğu mecliste ayrıcalıklı bir yere oturmazdı.
Sıradan değildi ama sıradan insanlar gibi yaşardı.
Kapısına yardım için gelen kimseyi geri çevirmezdi.
Kimseye hakkında hayırlı olmayan sözü söylemezdi.
Kelimeleri, parıldayan inci dizileri gibi tatlı ve berraktı.
Her zaman hüzünlü ve mütebessim bir haletle dururdu.
Adet üzere sarf edilen hiçbir kötü sözü ağzına almamıştı.
Fakirlerle birlikte yerdi, öyle ki onlardan ayırt edilmezdi.
Yanında en son konuşanı ilk önce My gibi dikkatle dinlerdi.
Hiç kimseyi ne yüzüne karşı ne de arkasından kınar ve ayıplardı.
Adımlarını geniş atar, yüksek bir yerden iç gibi öğe doğru eğilirdi.
Düşmanlarını affetmekle kalmaz, onlara şeref ve değer de verirdi.
Yürürken ayaklarını yerden canlıca kaldırır, iki yanına salınmazdı.
Dostlarına şöyle derdi: "Dünyada garip bir kimse, yahut bir yolcu gibi ol."