Hazreti Ömer’in tanıdığı hasta ve yaşlı biri vardır. Hazreti Ömer ona hizmet edip, ihtiyaçlarını karşılayarak duasını almayı arzu ediyordu. Fakat ne zaman bu niyetle onun yanına gitse, evini temizlenmiş, yanında sıcak çorbası durur halde buluyordu. Bir süre böyle devam etti. Hazreti Ömer sonunda dayanamayarak gözleri de kör olan bu yaşlı adama sordu:
- “Ey filan, senin bu ihtiyaçlarını kim karşılıyor?”
Yaşlı zat:
- “Bilmiyorum gördüğün gibi ben ama bir kimseyim, yardım eden zat ismini bana söylemedi.”
Bunun üzerine Hz. Ömer onun evine bir gece vakti gitmeye karar verdi. Gitti ki bir de ne görsün! Hz. Ebu Bekir yerleri süpürüyor, hastanın çarşafını değiştiriyor. Hz.
Ömer kendi kendine:
- “Zaten bu insan Ebu Bekir’den başkası olamazdı” .....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder