Bende bir Şeyhim ama …

Bende bir Şeyhim ama …


Adamın birisi menzilde sürekli Gavs-ı Sani Hz. ni takip edermiş.Tabi bu sofilerin gözünden kaçmazmış ama kimse müdahale etmiyormuş. Adamın bu takibi 3 gün sürmüş. Sonunda bu adam üçüncü günün akşamı akşam namazından sonra ağlayarak, pişman bir halde Gavs-ı Sani Hz. nin eline yapışmış tevbesini almış. Bunu gören sofiler tabi çok şaşırmışlar. Velhasıl Gavs-ı Sani Hz. gittikten sonra sofiler ne olduğunu merak edip neden bir takip içerisine girdiğini, neden sonra ağlayıp pişman olduğunu adama sormuşlar. Adam da anlatmaya başlamış: “Ben de bu Gavs-ı Sani Hz. gibi bir şeyhim. Benimde sofilerim var. Bende nazar ederim. Kısacası bende bir şeyhtim. Ama ben birşeyi merak ettim. Gavs-ı Sani Hz. de benim gibi bir şeyhken nasıl oluyorda bu kadar sofi nüfüsuna ulaşıyor, nasıl oluyorda sofiler otobüslerle akın akın geliyor. Bu adam bir büyü mü yapıyor ne yapıyor diye merak ettmiştim. Ama takiplerim sonucunda hiç bişeye ulaşamadım. En sonunda, namaz sonunda dua ederken Yüce Rabbimden bana Gavs-ı Sani Hz. nin ettiği duayı duyurmasını istedim. Allah(c.c) bana bunu lütfetti. Ve Gavs-ı Sani Hz. duasında şöyle diyordu:
-Yarabbi! Sen benim şu arkamdaki cemaatimin günahlarını affetmezsen ben bu ellerimi yüzüme sürmem. Ve her seferinde de mübarek ellerini yüzüne sürüyordu.
Ben de bu olaydan sonra Gavs-ı Sani Hz. nin ne kadar büyük bir şeyh olduğunu anladım ve tevbe ettim”